The Gate

Jarenlang geloofde ik in Sint en Piet. Leuk maar heel vaak ook erg spannend.
Nachten lag ik wakker, vol verwachting klopte mijn hart, zou ik de koek krijgen of de gard.
Toen werd ik uit de droom geholpen, in het begin was het een schok ik voelde me bedrogen, maar gaandeweg vond ik het wel stoer om de waarheid te weten en scandeerde het versje:
Sinterklaas en Zwarte Piet
allebei bestaan ze niet,
Vroeger hebben ze wel bestaan,
maar ze zijn al dood gegaan.
Veel later leerde ik de waarheid over mijzelf, in het begin was het ook een schok, maar gaandeweg
werd het een zegen.
Geloof jij nog in Sint, Piet en ik ....of wil je de waarheid ervaren ?
Ik help je graag door de poort.

Ronald

Hallo Ronald.

Ik ben er klaar voor :).

Mijn naam is Fons, ik ben 28 jaar, en ben al van jongs af aan op zoek naar de waarheid. Alleen weet ik pas sinds kort wat dit inhoud.

Ik kom van ver, en heb sterk het gevoel dat het onvermijdelijk is dat ik vroeg of laat de waarheid ga zien. En ik heb sterk het gevoel dat het niet anders kan, omdat het inderdaad niet anders is dan een natuurlijke zijnsstaat.

Ik heb de afgelopen 5 maanden een aantal sterke ervaringen gehad die je mischien het beste als awakenings zou kunnen omschrijven, of zoals ik hier heb gelezen, glimpen van de waarheid,

Dit alles is gebeurt nadat ik een boek over non dualiteit heb gelezen van Robert Adams. Ik hadc ervoor wel boeken van eckhart tolle gelezen, en toen stond ik al verbaasd over wat daar stond geschreven, maar de direkte boodschap van Robert Adams deed me letterlijk zien. Later is dit zien nog wat frequenter voor gekomen na het zien van filmpjes van Dick Sinnige en Jan van den Oever. Desalnietemin is er nog iets wat me tegenhoud waar ikzelf geen zicht op heb. Het zijn vooral woordloze beelden in m'n hoofd, een beeld waarbij ik letterlijk mijzelf zie als beeld, en gevoelens in m'n lichaam die ik, "ik" noem, niet letterlijk, maar deze beelden zijn er sterk mee verbonden.

Ik hoop dat jij me inzicht kunt verschaffen in die laatste voor mij nu nog onzichtbare obstakels die me nog tegenhouden.

Groeten,
Fons.

Beste Fons,

Bedankt voor je verzoek en je inleiding.
Zo te lezen ben je er echt klaar voor en dat is een goede startpositie....daar gaan we:)

Kun je mij vertellen wat je hoopt, verwacht, wenst te vinden, te ervaren, te zien wanneer de

die laatste voor mij nu nog onzichtbare obstakels

verdwenen zijn?

Alle goeds,

Ronald

Dat weet ik niet presies. Ik weet alleen dat alles wat ik nu ervaar gezien wordt door het filter van m'n zelfbeeld. Het is een soort beeld van mezelf die door m'n oog kassen naar buiten kijkt, alsof het tegen de binnenkant van m'n schedel geplakt zit.
Als ik ergens naar kijk, naar een mens, of in dit geval m'n computer scherm, zie ik afwisselend dat zelfbeeld naar het scherm staren, en het object waar ik naar kijk. Ik ben mij dus bewust dat ik niet constant het scherm met de letters zie, maar dat het een snelle afwisseling is tussen m'n zelfbeeld en het scherm.

ik hoop dat ik vanuit een hoofdloze staat kan zijn. Dit heb ik 1 keer ervaren, maar toen kwam dat zelfbeeld er vrij snel tussen. De identificatie met dit beeld is nooit weggeweest.

En bedankt dat je me hierbij wilt helpen,

Groeten,

Fons.

Beste Fons,

Op een goede samenwerking!

Ik hoop dat ik vanuit een hoofdloze staat kan zijn.

Kun je omschrijven wat een hoofdloze staat voor jou betekent?


Laat al je verwachtingen tijdens het onderzoek even varen en kijk steeds zo open mogelijk naar wat werkelijk is in het moment...wat de waarheid in het moment is.

Als ik ergens naar kijk, naar een mens, of in dit geval m'n computer scherm, zie ik afwisselend dat zelfbeeld naar het scherm staren, en het object waar ik naar kijk. Ik ben mij dus bewust dat ik niet constant het scherm met de letters zie, maar dat het een snelle afwisseling is tussen m'n zelfbeeld en het scherm.

Kun je wat meer informatie geven over het zelfbeeld waar je het over hebt?

Als laatste vraag voor nu...

Wie is die ik die naar het scherm staart en de afwisseling tussen zelfbeeld en scherm waarneemt?

groeten,

Ronald

Een hoofdloze staat verwijst voor mij naar een toestand waarin ik een tijdje trug verkeerde, ongeveer een maand geleden, waarbij op de plek waar ik normaal m'n hoofd zou ervaren doormiddel van gevoel en verbeelding, ik op dat moment slechts een ruimtelijk uitdijend gevoel was, en het beeld van m'n hoofd letterlijk uit elkaar vloeide en op die plek gewoon niks was, geen voor en achter, geen boven of onder, alleen maar uitvloeiende ruimte, zonder dat lastige zelfbeeld.
Dit overkwam mij gewoon, en duurde schat ik een halve minuut, waarbij ik daarna al snel begon te vechten tegen het trugkerende zelfbeeld.

Dat zelfbeeld kan ik mischien het beste omschrijven als een plaatje van mijzelf in m'n gedachte, die de actie reflecteert die ik op dat moment uitvoer. Een constante feedback in beeld van hoe ik er op dat moment uitzie.

Als laatste vraag voor nu...

Wie is die ik die naar het scherm staart en de afwisseling tussen zelfbeeld en scherm waarneemt?

Hier moest ik lang over nadenken. Als ik deze vraag aan mezelf stel zoals ik al vaker heb gedaan als ik constant m'n zelfbeeld zie, dan kom ik na elke keer vragen, en elke keer een nieuwe versie van m'n zelfbeeld voorgeschoteld gekregen te hebben, uiteindelijk uit bij niks, wat zich manifesteert als een soort plotseling leeg gevoel in m'n hoofd, het afwezig zijn van inhoud in m'n hoofd. Een soort korte witte flits van niks.
Dit komt, en neemt vrijwel direkt over een periode van 20 seconden langzaam af doordat het zelfbeeld vrijwel direkt na de flits weer trugkeert, eerst zwak, en dan steeds sterker. Het is gewoon een muur waar ik tegenaanloop al een paar maanden. Die flits is als prettig te omschrijven achteraf, vrede, lichtheid, niks, maar het lijkt wel alsof die flits juist een trigger is voor m'n gedachte om trug te keren. Alsof ik bang ben voor dat niks, en m'n gedachte gelijk met een nieuw zelfbeeld komt, om er zeker van te zijn dat er in ieder geval nog iets is...
Dit soort flitsen komen als ik een half uur observeer en onderzoek mischien een keer of 20/30 voor. Soms wel een paar achter elkaar met een interval van een seconde of 10, maar daarna, "zak ik weer af", om het zo te formuleren.
het enige wat ik kan zeggen sinds ik die flitsen zo'n half jaar ervaar, is dat ze in een half jaar tijd makkelijker en natuurlijker aanvoelen, en makkelijker te bereiken zijn, maar nog steeds lichte paniek oproepen.
En ik weet dat ik op de goeie weg zit. En dit slecht een obstakel is.
Kan je hier iets mee?

Groeten,

Fons.

Beste Fons,

Bedankt voor je uitleg, hier kunnen we goed me werken.

De vraag was: "Wie is die ik die naar het scherm staart en de afwisseling tussen zelfbeeld en scherm waarneemt?"

Hier moest ik lang over nadenken. Als ik deze vraag aan mezelf stel zoals ik al vaker heb gedaan als ik constant m'n zelfbeeld zie, dan kom ik na elke keer vragen, en elke keer een nieuwe versie van m'n zelfbeeld voorgeschoteld gekregen te hebben, uiteindelijk uit bij niks, wat zich manifesteert als een soort plotseling leeg gevoel in m'n hoofd, het afwezig zijn van inhoud in m'n hoofd. Een soort korte witte flits van niks

.

Uiteindelijk kom” je” uit bij niks…dat is een goede waarneming…de uiteindelijke bron van alles is leegte..een leegte vol van potentie……

Alsof ik bang ben voor dat niks, en m'n gedachte gelijk met een nieuw zelfbeeld komt, om er zeker van te zijn dat er in ieder geval nog iets is...

Dit is een ook heel goede waarneming…het zelfbeeld, het" ik", is slechts een ik-gedachte…zonder die ik-gedachte is er nog een heel bestaan…..maar nergens een “ik”.

Hoe is het om te horen dat er helemaal geen zelf/ik is en dat er ook nooit een zelf/ik is geweest ?

En mocht dit lichte paniek oproepen, kijk dan goed of er een “ik” is die deze gevoelens ervaart?

Je zit op de goede weg!

groeten,

Ronald

Dit is een ook heel goede waarneming…het zelfbeeld, het" ik", is slechts een ik-gedachte…zonder die ik-gedachte is er nog een heel bestaan…..maar nergens een “ik”.

Dit moet ik nog even proberen goed te ervaren, dat ook een plaatje in m'n hoofd een gedachte is. Het is een vaag plaatje op de achtergrond, dus veel subtieler en moeilijker te "vangen" dan woord gedachten.

En mocht dit lichte paniek oproepen, kijk dan goed of er een “ik” is die deze gevoelens ervaart?

Dit is een hele goeie, elke keer maar weer vragen wie dit ervaart. Ik kom vaak vast te zitten omdat ik op dat moment niet besef en mezelf afvraag wie er paniek of frustratie ervaart. :).

Ik ga hier nu verder mee aan de slag, en laat morgen weer van me horen.

Ik gebruik bepaalde homeopatische middelen waar ik redelijk moe van wordt, en dat begon vandaag wat minder te worden, dus ik hoop dat ik de komende dagen wat sneller tot inzichten kan komen.

Er is veel twijfel, maar deze vragen van jou zijn goed merk ik om de punten waar ik zogezegd vastzit weer open te breken.

groeten,

Fons

Ik probeer zo vaak als ik mee bewust ben m'n ware aard te beseffen. Ik lijk een stukje verder in de zin dat ik nu mijzelf afvraag wie er verkramping/frustratie ervaart. Dit lost vaak direkt de frustratie op. Ik ga hier verder mee. Ik moet vaker beseffen wie er iets ervaart, en voelt in het lichaam.
Ik ervaar wel vaak dat ik in cirkeltjes draai. Dus ik ga van een zelfbeeld, naar een gefrustreert gevoel, en als ik dan weer vraag, wie voelt dit gevoel, dan kom ik weer bij het zelfbeeld.
Ik weet het voor nu even niet. Ik ga gewoon hiermee door, en probeer al m'n zintuigen open te houden of ik niet te star in een methode verval. Het voelt nog niet natuurlijk. Er is gewoon een Ik dat zich frustreert.

Groeten,

Fons.

Hi Fons,

Dit moet ik nog even proberen goed te ervaren, dat ook een plaatje in m'n hoofd een gedachte is. Het is een vaag plaatje op de achtergrond, dus veel subtieler en moeilijker te "vangen" dan woord gedachten.

Stel dat je schedel gelicht zou worden, zou de chirurg dan een afbeelding een “zelfbeeld”aan de binnenkant van je schedel zien?

Ik lijk een stukje verder in de zin dat ik nu mijzelf afvraag wie er verkramping/frustratie ervaart. Dit lost vaak direkt de frustratie op. Ik ga hier verder mee. Ik moet vaker beseffen wie er iets ervaart, en voelt in het lichaam.

Mooi,verder vragen of dieper kijken en je openen naar wat er werkelijk is heft de illusie en de verkramping op.

Ik ervaar wel vaak dat ik in cirkeltjes draai. Dus ik ga van een zelfbeeld, naar een gefrustreert gevoel, en als ik dan weer vraag, wie voelt dit gevoel, dan kom ik weer bij het zelfbeeld.

Goede observatie!
Het is belangrijk om te zien dat er een automatische beweging is, die gaat van gedachte naar gevoel/sensatie in het lichaam naar een Ik-gedachte naar gevoel/sensatie in het lichaam naar actie van het lichaam enz.

De mind labelt direct na de gedachte ….en zegt ik-denk of na een gevoel…..ik voel…maar in werkelijkheid is er een gedachte en die wordt automatisch gevolgd door een gevoel of een gevoel en dit wordt automatisch gevolgd door een ik-gedachte.

Er is gewoon een Ik dat zich frustreert.

Frustratie is een goed teken, het betekent dat je de goede kant opkijkt.

Nu is de vraag kun je ergens een afgescheiden “ik”vinden die gefrustreerd is of is frustratie een gevoel in het lichaam gevolgd door een “ik”gedachte gevolgd door een gevoel in het lichaam enz.


Hoe is het om te horen dat er helemaal geen zelf/ik is en dat er ook nooit een zelf/ik is geweest, dat alles zich volledig automatisch voltrekt?

Alle goeds,

Ronald

Hallo Roland,

Stel dat je schedel gelicht zou worden, zou de chirurg dan een afbeelding een “zelfbeeld”aan de binnenkant van je schedel zien?

Ik denk niet dat een enkele vraag meer werkt! M'n geest is een meester in het bedenken van nieuwe beelden. Ik weet dat ik het "mijn geest" noem, en in die benaming zit het feit al besloten dat m'n geest bedacht is, en ik de waarnemer ben, maar dit "voel" ik niet! Ik had vandaag wel een kort besef dat er geen ik was.

Frustratie is een goed teken, het betekent dat je de goede kant opkijkt.

Nu is de vraag kun je ergens een afgescheiden “ik”vinden die gefrustreerd is of is frustratie een gevoel in het lichaam gevolgd door een “ik”gedachte gevolgd door een gevoel in het lichaam enz.

Juist. Dit onderzocht ik vandaag, en toen ik in cirkeltjes bleef ronddraaien, kwam plotseling de gedachte op, "Elke gedacht vind plaats in het niets". Dit lijkt niet veel betekenend, maar voor 1 moment zag ik dat elk nieuw beeld wat m'n mind maakt daar geen uitzondering op is! Alles vind in dat niets plaats, het neemt alleen elke keer een andere vorm aan. maar deze informatie typ ik nu zonder het te "voelen". Het was een plotseling een besef dat er geen ik was. Maar heel kort.
Ik ga gewoon door met vragen, en ik probeer wat minder `iets` te doen, en meer alleen te observeren. M´n geest begint om al die vragen heen te werken.

Groeten,

Fons.

Dag Fons,

Ik weet dat ik het "mijn geest" noem, en in die benaming zit het feit al besloten dat m'n geest bedacht is, en ik de waarnemer ben, maar dit "voel" ik niet!
Ik had vandaag wel een kort besef dat er geen ik was.

Ik en de waarnemer lijken hier twee instanties.
Dat de ik niet bestaat heb je al kort gezien, maar de waarnemer bestaat ook niet.
Waarneming IS, maar er is geen waarnemer.
Na de waarneming labelt de mind het waarnemen als "ik" neem waar.

Juist. Dit onderzocht ik vandaag, en toen ik in cirkeltjes bleef ronddraaien, kwam plotseling de gedachte op, "Elke gedacht vind plaats in het niets". Dit lijkt niet veel betekenend, maar voor 1 moment zag ik dat elk nieuw beeld wat m'n mind maakt daar geen uitzondering op is!

Mooi, gedachten en beelden komen op, worden waargenomen en verdwijnen weer, niets persoonlijks!

Alles vind in dat niets plaats, het neemt alleen elke keer een andere vorm aan. maar deze informatie typ ik nu zonder het te "voelen". Het was een plotseling een besef dat er geen ik was. Maar heel kort.

Goede ervaring en waarneming, alles komt uit het niets en gaat naar het niets, wonderbaarlijk!

Ik ga gewoon door met vragen, en ik probeer wat minder `iets` te doen, en meer alleen te observeren.

Prima, kijk eens in de natuur, wie is het die de zon schijnt, wie is het die de regen,regent, wie is het die de wind,waait, wie is het die de bomen doet groeien, wie is het die het lichaam ademt, wie is het die gedachten, denkt.?


groeten,

Ronald

Ik en de waarnemer lijken hier twee instanties.
Dat de ik niet bestaat heb je al kort gezien, maar de waarnemer bestaat ook niet.
Waarneming IS, maar er is geen waarnemer.
Na de waarneming labelt de mind het waarnemen als "ik" neem waar.[/quote]

Ja! dit moet ik echt is gaan beseffen.. Het labelen als "ik" gebeurt zodra ik de waarnemer doorzie. Die krijgt dan direkt daarna een label in de vorm van een nieuw zelfbeeld.

Prima, kijk eens in de natuur, wie is het die de zon schijnt, wie is het die de regen,regent, wie is het die de wind,waait, wie is het die de bomen doet groeien, wie is het die het lichaam ademt, wie is het die gedachten, denkt.?

Dit moet ik echt even laten bezinken. (andere benaming voor een "ik" dat wilt nadenken ;).

Ik merk dat het nu te snel gaat allemaal. Er moet een soort reactie komen. Een plotselinge gewaarwording, En die komt ook. Maar ik moet even afremmen, en wat minder druk erop zetten. (Dat is m'n ik die ergens naar streeft).

is het goed als ik 2 of 3 dagen tussen de antwoorden laat zitten? Ik merk dat ik nu soms te snel reageer. M'n antwoorden zijn van mind, en niet vanuit plotselinge inzichten.

Vriendelijke groeten,

Fons.

Dag Fons,

Neem de tijd.
Misschien kun je in het weekend naar buiten gaan en zien hoe het bestaan zich vanzelf in alles ontvouwt, ook in "jou",zonder een afgescheiden "ik".

Is er iets te vinden dat niet vanzelf gaat?

Ontspan :-), je hoeft alleen maar te kijken (en zelfs dat gaat vanzelf;-). )

groeten,

Ronald